Zakres wykonywanych technik
- Techniki energizacji mięśni – zbiór technik rozciągania oraz rozluźniania mięśniowego, stosowanych przez
terapeutę lub jako autoterapię po odpowiednim instruktarzu. Duża część technik opiera się na mechanizmach
neurofizjologicznych stanowiących podstawy teorii Charlesa Sheringtona;
- Mięśniowo-powięziowe rozluźnianie – techniki wykorzystujące manualne „uwalnianie” tkanek. Przebieg terapii
uzależniony jest od diagnozy oraz podstaw teoretycznych, jakimi kieruje się terapeuta;
- Techniki aktywnego rozluźniania – oparte na ścisłej współpracy terapeuty oraz pacjenta w celu
najskuteczniejszego rozluźnienia tkanki mięśniowo-powięziowej. W tym przypadku aktywna postawa pacjenta stanowi
podstawę terapii i jednocześnie znamionuje jej wynik;
- Dysbalans mięśniowo-powięziowy – zbiór technik wykorzystywanych w oparciu o szczegółową analizę
biomechaniczną struktur mięśniowo-powięziowych. Celem terapii jest przywrócenie optymalnego napięcia między
poszczególnymi mięśniami lub grupami mięśniowymi. Pacjent oprócz szczegółowych informacji otrzymuje również
zbiór technik do autoterapii, dzięki którym uzyskuje kontrolę nad własnym problemem;
- Terapia punktów spustowych- „nadwrażliwy punkt w obrębie mięśnia szkieletowego, który jest związany z
nadmiernie czułym wyczuwalnym palpacyjnie guzkiem w obrębie napiętego pasma”.
Objawy występowania
punktów spustowych
- ograniczenie czynnej i biernej ruchomości, wyraźnie wyczuwalna sztywność – szczególnie po dłuższych
okresach braku aktywności,
- osłabienie mięśni,
- promieniujący ból o charakterystycznej projekcji często pojawiający się podczas aktywności, spoczynku oraz
palpacji,
- wegetatywne zmiany okolic, do których promieniuje ból – wzmożona potliwość, łzawienie,
- zaburzenia czucia głębokiego,
- zaburzenia równowagi i zawroty głowy,
- gorsza koordynacja mięśniowa.