Specyfikacja zabiegu

---

Twórcą teorii SI w latach 60-tych była psycholog oraz terapeutka zajęciowa A. Jean Ayres, która definiowała Integrację sensoryczną jako proces organizacji bodźców wraz z ich późniejszym wykorzystaniem. W Polsce po raz pierwszy metoda pojawiła się w latach 90-tych i z każdym rokiem cieszy się coraz większą popularnością. Integracja sensoryczna jest to proces, dzięki któremu mózg otrzymuje informacje ze wszystkich zmysłów (smak, wzrok, słuch, dotyk, węch, ruch, grawitacja, pozycja), rozpoznaje je, segreguje oraz analizuje odpowiadając adekwatną reakcją (celowe działanie). Kiedy bodźce przepływają w sposób zorganizowany, mózg wykorzystuje je do odpowiednich zachowań, jednak gdy transmisja jest zaburzona, pojawiają się problemy z ich interpretacją. Integracja sensoryczna rozpoczyna się już w łonie matki, kiedy dziecko wyczuwa ruchy jej ciała. W pierwszym roku życia rozwój psychomotoryczny oraz zabawy niemowlaka stanowią ważny element w jego późniejszym życiu, procesie uczenia się czy zachowaniu społecznym.

Niepokojącymi objawami mogą być trudności w uczeniu się, integracji w grupie, późniejszym rozwojem ruchowym (np. jazda na rowerze, wiązanie butów, przewracanie się , itp.), mową i słuchem czy bodźcami dotykowymi. Podczas badania rehabilitant obserwuje dziecko w czasie zabawy i codziennym życiu, poddaje je wyspecjalizowanym testom Południowo-kalifornijskim starając się ocenić ich funkcjonowanie. Na ich podstawie stawia diagnozę oraz prowadzi późniejszą terapię. Podczas zajęć wykorzystywany jest sprzęt terapeutyczny taki jak huśtawki, hamaki, wałki, tunele oraz pomoce sensoryczne zapachowe, zabawki o rożnej fakturze, dlatego zajęcia wydają się dla dzieci i ich rodziców formą gier i zabaw.