Wskazania do trakcji
są ściśle ukierunkowane
Specyfikacja zabiegu
Jest to zabieg, którego celem jest intensywne wyciągnięcie (wydłużenie) w osi kręgosłupa przy użyciu specjalnego
stołu oraz pasów stabilizacyjnych.
Korzystne działanie trakcji znano już w starożytnym Egipcie oraz w kulturze Azteków, a w późniejszym okresie
zabieg opisał również Hipokrates (350 p.n.e.) oraz Galen (131-202 n.e.). Obecnie fizjoterapeutyczną trakcję
stosuje się głównie na szyjny oraz lędźwiowy odcinek kręgosłupa, jej zadaniem jest wytworzenie leczniczych
warunków dla regeneracji. Uznaje się, że osiowe oddalenie sąsiadujących kręgów może pozytywnie wpływać na
przepuklinę znajdującą się między nimi. Dzieje się tak dzięki wytworzonemu podciśnieniu, które mechanicznie
wpływa na umiejscowienie przepukliny oraz pobudza wymianę płynów w dysku (przyspieszona regeneracja). Wskazania
do trakcji są ścisłe określone i zazwyczaj stosuje się ją w przypadku wcześniejszego niepowodzenia terapii
manualnej. Istotne parametry mechaniczne oraz czasowe wyciągu sprawiają, że niemożliwym jest uzyskanie tych
samych efektów przy pomocy rąk terapeuty. Dla osiągnięcia optymalnych rezultatów trakcję należy wykonywać
codziennie w serii minimum 10 zabiegów.